Dziewczynką byłam zbyt poważną, choć dla większości ( swoja osobą ) dawałam możliwość do śmiechu. Mała, chuda z fryzurą na pazia, pełna powagi i niezdarności. Wśród tych którzy mnie kochali - mogłam być sobą. Wśród obcych - trafiałam na odrzut. Byłam często sama ( bez rówieśników ) , ale nie samotna. Wśród zwierzaków i miłości bliskich nauczyłam się kochać i prawdziwie starać. Taka mała indywidualistka :)
Ta szukająca równowagi dziewczynka z video bardzo przypomina mi moją wcześniejszą osóbkę :)
Cudna jest :)
Czy wasze dzieciństwo też było indywidualne??? Czy wyklarowane marzeniami dorosłych???
Posty
Witaj, moje dzieciństwo było dość ułożone. Naturalnie normalne.
OdpowiedzUsuńTo dziewczę jest zabawne
pozdrawiam
anka
hm
OdpowiedzUsuńkochana, ale samotna
nie lubie wracać do dzieciństwa
mhm...chyba coś do mnie dotarło
OdpowiedzUsuńdzieciństwo miałam raczej udane. nie musiałam realizować ambicji rodziców. mimo zeza i okularów byłam też osobą lubianą, miałam wielu znajomych. kompleksy przyszły w okresie dojrzewania i niestety nie do końca z nich wyrosłam.
OdpowiedzUsuń