Grudzień, a mam wrażenie jakby zapachniało wiosną. Słońce i spacery z psiakami rozgrzewają moje pozytywne myśli. Nie chcę myśleć o niczym negatywnym. Choć kończy się rok i przybliża dużymi krokami kolejną rocznicę śmierci naszego Pierworodnego, myślę ciepło o tej pierwszej chwili kiedy poczułam życie Jego. Ta chwila i te kilka miesięcy czucia maleństwa w sobie, dała mi tyle siły a przede wszystkim tyle miłości.
To było tylko nasze, prawdziwe, niepowtarzalne - odczuwalne nie tylko faktem fizycznym, mogę wręcz napisać - jak najbardziej duchownym. Jak ja wtedy kochałam. Innych, siebie, świat.
A potem ??? Wszystko słabło w blasku braku tego istnienia.To nasze Maleństwo potrafiło w tak Jego krótkim życiu, dać to co jest tak naprawdę najważniejsze. Nasze maleństwo, pierworodne, kochane do utraty wszystkich późniejszych zgryźliwych uwag, że wciąż wspominam, kocham i tęsknię.
W marzeniach jak i we wspomnieniach jest siła i ten dar miłości, której żadna negatywna moc mi nie zabierze.
Posty
mam nadzieję, że niedługo zagłuszysz choć trochę tą tęsknotę :***
OdpowiedzUsuńBliźniaczko moja, one są częścią mego życia. Te istnienie na zawsze w moim sercu. Wiem, że nawet gdy uda mi się przytulic i ucałować nasze wymarzone, utęsknione, to część tego pocałunku, tego spojrzenia, myśli będzie oddane tym naszym Skarbkom, których wśród żywych już nie ma.
Usuńpieknie napisalas
OdpowiedzUsuńa w ogole to mam problem z wejscciem na twojeego bloga
Rybenko, to co to za problem? poradź by było innym i Tobie łatwiej.
Usuń