( 544 ) jak to bedzie

Nie mając jeszcze dzieci,

 wyobrażałam sobie jak to będzie, 

kiedy One już z nami będą.

 Wszystko sobie poukładałam w głowie tak, 

że trzeba było tylko czasem coś przestawić,

 by dopasować do chwili życia.

 Mijały lata,

 a wraz z nimi moja pewność siebie

 jak to będzie gdy.

 I co???

 Nic nie jest takie jak w moich planach,

 w mojej głowie, w moim sercu było. 

Z pierwszą komóreczką naszych pociech

 zabłysnął dla mnie /dla nas inaczej dzień.

 Nie wiedziałam, że mogę być inna,

 że maleńkie istotki,

 aż tak wszystko w nas i obok nas zmienią.

 Przewidywałam, że emocji będzie mnóstwo

 i pozytywnej energii do działania też nie zabraknie,

 ale, że aż tak??? 

Czuję

 głębiej, intensywniej, przejrzyściej.

 Kocham,

 a już myślałam , że kochać mocniej się nie da. 

Zrzuciłam pogoń za perfekcyjnością.

 Przecież już ją dogoniłam :)

 dostrzegając ją 

w oczach,

 w uśmiechu, 

w krzyku, 

płaczu 

w oddechu naszych dzieci. 

 

Wynosić Bliźniaki to już jest wyczyn.

Żyć z Nimi to przygoda unosząca radośnie skrzydła

ps. dziś nasz synek uciekł z  ,, Alcatraz "  ale o tym innym razem ;) 

Cmooookiiii