Z siłą przetrwania

z fb.

 Słucham sobie Ennio Morricone. Staram się odgonić moją nerwowość, niecierpliwość, tęsknotę. Jestem zmęczona przeprowadzką i pożegnaniem osób, z którymi pracowałam przez 10 lat. Styczeń stał się dla mnie miesiącem rocznic. Nie takich dla których serce się raduje. Są to Rocznice, którymi Śmierć żongluje - biorąc sobie każdego kogo chce.  

z f.b

Między moim prywatnym i zawodowym czasem wyszukuję każdą chwilę dla tych,  którym pomagamy. Staram się nie zatracić czasu, chcę intensywnie pomóc, chcę z całego serca pomóc. 

W myślach krążą mi osoby, o które życia walczyliśmy, którzy przeżyli, a których szanse na przeżycie były  przez specjalistów już niejednokrotnie skreślone. Łapię się tych realistycznych, namacalnych osób, o które walczyłam i które osobiście znam.  Ich historie, ich obecne życie jest wzmocnieniem mojej wiary, że warto walczyć  do końca. Przytoczę słowa, które napisał do mnie Pan Dominik P. (on też walczył o swoje życie) ,,rozmawiałem kiedyś z bardzo mądrym i cenionym onkologiem- powiedział on- nie ma leku na raka- wszystko to co pomaga przeżyć to nasza siła, pasje rozwijane każdego dnia, dużo miłości wokół i zupełny brak koncentracji na chorobie, a wpatrywanie się w jutro z całych sił." 

Nie ma lekarstwa??? Może i nie ma, ale są szanse i te wewnętrzne możliwośi nie dania się pokonać przez chorobę. Bo jeśli dusza, wnętrze walczącego jest siłą przetrwania, to jakie szanse ma np. raczycho, oprócz własnego umierania razem z pożeranym ciałem. Ciało jest słabe, ale nasze człowieczeństwo jest splotem siły życia.  Znam osoby, które np. od 10-sieciu lat, według medycyny - nie powinny już być wśród żywych. A jednak :))  Dziękuję za te chwile, bardzo dziękuję. 

z f.b

Idąc przez kręte uliczki życia można wyjść z nich na prostą. Trzeba pozostawić strach i niepewność, trzeba uwierzyć i szukać i walczyć i dążyć. Trzeba chcieć odnaleźć.

 Takiego jutra szukamy...

Nawet gdy upadnę

Chcę wstać

By z miłością dobra iść dalej