 |
| z f.b |
Znów odczuwam stres. Moje ciało napięta wieloma myślami z wielkim znakiem zapytania trafia na horyzont blasku tego niespełnionego marzenia. Był czas, że bałam się wypowiedzieć słowo ,,mama" skierowane tylko do mnie, tylko dla mnie. Jakbym nie była godna tej wielkiej symfonii życia. Nie bałam się odpowiedzialności, nie bałam się miłości, bałam się nie kochania mnie. Po stracie naszych maleństw , jeszcze wierzyłam, że mi się coś należy, że zdobędę, że dogonię i uchwycę marzenia, pragnienia. Gówno prawda. Dorastanie boli. I zanim się połapiesz, że tak naprawdę za wszystko i na wszystko trzeba mocno się napocić - mija czas. I jeśli jesteś dość silny dalej brnąć będziesz, by uchwycić rąbkiem istnienia z Twego serca wiarę i nadzieję.
Kiedy przestanę wierzyć, już nic nie będzie.
Posty
Podobno wiara potrafi czynić cuda,to dlaczego do tej pory jeszcze tego cudu nie doświadcyłyśmy?Treaz dopiero moja wiara zaczyna upadać,a kiedy wierzyłam,nic się nie zdarzyło.
OdpowiedzUsuńzagubiona
Nie pytam już Dlaczego, ale staram się pracować nad sobą i swoim niezwątpieniem, że się Nam nie uda. Widzisz? My ludzie jesteśmy tak skonstruowani, że chcemy nad wszystkim panować by ogarnąć dobra duchowe, wewnętrzne, materialne. Bardziej ambitnym udaje się jakiś kawałek wyrwać. Jednak co z dalszymi marzeniami, pragnieniami, na które nie mamy wpływu?. W podświadomości osób , żyją jakieś przekonania , będące może iluzją, z którą potrzeba pracy, uświadomienia sobie o co w tym wszystkim chodzi.Trzeba znaleźć poglądy kluczowe, nie bać się siebie zaakceptować by postarać się sobie pomóc. A można sobie pomóc by zwiększyć objętość oddychania spokojem, cierpliwością itp. Trzeba pozwolić tej miłości, która w nas jest się uwolnić od wszystkich ściśnięć serca.Trzeba starać się wierzyć by uwierzyć, że może kiedyś nam ktoś pomoże, ze my sami sobie pomożemy. Przecież cuda się zdążają:)
UsuńSamo narodzenie człowieka jest wielkim cudem życia. Prawda?
przytulam cieplutko
Cudzie kochany! :******
Usuń