Potrzeba

Cieszę się jak dziecko.

 Kupiliśmy dziś świeżą, piękną choinkę.

 Wybraliśmy się po nią wszyscy razem. 

Przywitał Nas bardzo ciepło starszy pan. 

Pewno Właściciel tej choinko-sprzedawalni. 

Miły, ciepły głos i te roześmiane, dobre oczy. 

Bliźniaki spoglądały z zaciekawieniem

 słuchając głosu starszego pana. 

W ciągu kilku minut padła decyzja.

 Taaaaa i nie inna.

 Piękna, zielona, pachnąca

 i kojąca ból wielu byłych świąt. 

 Od kiedy straciliśmy naszego Pierworodnego, 

nie ubraliśmy, nie kupiliśmy żadnego drzewka.

 24 grudnia minie 20 lat.

 Dwadzieścia lat w bólu, tęsknocie, smutku

 a zarazem przeogromnej Nadziei i wiary, 

że kiedyś zostaniemy Rodzicami. 

I choć to jeszcze nie Wigilia

Dziś czułam moc. 

Zapach żywicy i igliwia, 

którego nie miałam przez ostatnie 20 lat. 

Dziś czułam radość serc

 i słyszałam intensywniej śmiech naszych dzieci.

 I nie ważne, że nie którym się to nie spodoba,

 żem nie Eko, bo drzewko nie sztuczne, bo...

To w końcu był mój ból, moje cierpienie i tęsknota. 

To w końcu mój powrót do szczęśliwego życie. 

Bo w końcu To moje przygotowania

 i budowa nowych wspomnień 

dla Nas jako Rodzinny.

Przetrwaliśmy

 a w zamian dostaliśmy od życia dar. 

Nasze Bliźniaki,

 nasze szczęście,

 naszą choinkę,

 nasze święta, 

Nas 

:)