Zapach

Zamachy, mordy,

 nienawiść, choroby. 

Śmierć. 

Gdzie nie spojrzysz, 

opisują, mówią o brutalności.

Umierają od kul, chemii

 czy terrorystycznego uderzenia. 

Nasi Bliscy i Znajomi cali i zdrowi.

 Wojna bezsensowna i podła.

 Wojna wypełniająca portfele

 tych najwyżej ustawionych

 do pociągania sznurkami.

 Zło stało się dla mnie

 jeszcze bardziej widoczne

 niż kiedykolwiek.

 Myślę o ofiarach,

o moich bliskich

 o zmarłych podopiecznych.

Myślę

 O naszym Pierworodnym.

Boże ile to już lat

Właśnie w Wigilijną noc

Przeżyłam jedną z cieżkich lekcji

Mego Życia.  

Ludzie upadają z bólu, 

ale także na nowo powstają,

 niosąc ten swój własny ciężar. 

W imię miłości, pamięci

 potrafią się odbudować.

 By żyć i czuć miłość i dobro.

 W tej codziennej gonitwie, 

często zapominamy o najistotniejszym,

najważniejszym

 i najczystszym z uczuć. 

Zapominamy o nas samych

 i ludziach w okół nas. 

 Czytam świąteczne kartki, 

życzenia na FB, WhatsApp, Skype. 

Miło, że pamiętają.

 I ja pamiętam 

nie tylko 

o życzeniach i prezentach.

Pamiętajmy o dobru 

i Jego możliwościach. 

  Zbliżają się Święta.

 U mnie Zapach ciasta, 

gdzieś w brutalnym świecie,

Ktoś odczuwa

 smak łez i zapach krwi. 

Zwalniam tempo.

 I choć nie jestem

 ani Mikołajem, ani Aniołem 

robię i dziś coś dobrego.

Bo ono jest Tak potrzebne światu.  

Wesołych Świąt kochani

Kochajcie