Dotknąć gdy najbardziej boli

 Życie, a w nim Miłość, Strach,Walka,Wiara, Nadzieja I te chwile, które decydują o twym być albo nie być. Ludzie, którzy pojawiają się czasem na teraz, czasem na dłużej. 

Czasem na całe życie.

 Kilka lat temu odnalazła mnie nasza Lamia. Dodatkowe Słońce odkryte między naszymi e-mailami skrzyżowało nasze drogi.

  Pomieszał się ból ze strachem, wiarą i nadzieją.

Walka W naszych sercach 

 zrozumienie i tęsknota.

  Walka  w imię miłości do poczętego życia. Miłość daje pozytywnego kopa i nie pozwala na poddanie się. 

 Bo przecież O tym dokąd dotrze się w życiu decyduje nie tylko to gdzie zaczniesz

 tylko czy zaczniesz. 

 Trzymałyśmy siebie za rękę.

By Nasze jeszcze nienarodzone wtedy maleństwa mogły mieć  szanse na życie, 

 w którym mogły by zobaczyć piękno, poczuć miłość, odczuć zapach kwiatów, pól i łąk. Usłyszeć świergot ptaków wybrać poprzez własne doświadczenia drogę życia, z którego każda z nas będzie dumna i szczęśliwa. 

 Życie, które jest tak kruche a zarazem tak drogocenne, które oplecione jest rękoma przypadków, rozstrzygnięć i decyzji. 

 To one zaważają na całokształcie, to one są jak wygrana lub przegrana.

 Między tymi wszystkimi wyrokami i możliwościami, istnieje jedno 

 Miłość nowego życia,

  którego czujemy w sobie.

Gdyż miłość powiązana wiarą i nadzieją pokonuje tak wiele. 

 I tak kochani czasem wszystko się krzyżuje tylko na chwile.

  Czasem popychane ręką przeznaczenia wytyczonego przez los 

porusza się miedzy duszami  

dając nam szanse na szczęście.

  Kilka lat temu wysłałyśmy sobie kciuki, 

mój dla Lamii - bo wierzyłam 

 Lamii dla mnie - bo nigdy nie przestała wierzyć.

Dziś obie jesteśmy Mamami.

 Odczuwamy, uczymy sìę innych Nas 

i to co w Nas.

Mimo, że kontakt z Lamią nie jest codzienny.

Staram się zachować wdzięczność.  

Widząc Moje Bliźniaki

Uśmiecham sìę często do Niej 

i tych kilka przysłanych momentów

 z Jej Życia.

Jestem wdzięczna 

Bo  Lamia dotknęła mego serca

Gdy w mej walce było mi najtrudniej.